In slow-roll-opblaasmodellen wordt de vroege inflatie van het universum aangedreven door het vlakke niet-nul deel van het opblaaspotentieel, en het eindigt wanneer de bal van de klif naar beneden rolt en de potentiële energie die vrijkomt, leidt vervolgens naar de formatie van materie.
Maar, zoals ik heb gehoord, worden dergelijke slow-roll-modellen tegenwoordig niet langer als realistisch beschouwd in de inflatoire kosmologie, in plaats daarvan worden andere modellen waar het einde van de inflatie wordt verklaard door kwantumtunneling van het universum van een staat met een hogere vacuümenergie-dichtheid naar een andere staat met een lagere vacuümenergie-dichtheid.
Waarom (van een fysiek standpunt) worden slow-roll inflatie-modellen niet langer als realistisch beschouwd, wat zijn de nadelen ervan? Wat kunnen modellen die (het einde van) de vroege inflatie verklaren door een tunnelovergang tussen naar vacua verklaren of beschrijven, die langzame rolmodellen niet kunnen?